04 June 2011

ငါတို႕မွာလည္းအဘိုးရွိတယ္...

♥တစ္ခါတုန္းက ဦးထုပ္ေရာင္းသမားတစ္ေယာက္ဟာ သူ႕အိမ္ကထြက္ၿပီး ေစ်းကိုသြားေရာင္းတယ္….။



ဦးထုပ္ေတြကို ျခင္းႀကီးႏွစ္လံုးထဲမွာထည့္ၿပီး အလယ္က၀ါးလံုးနဲ႕လွ်ိဳၿပီး ထမ္းလာတယ္…။
ေနကလဲပူလို႕ ဦးထုပ္တစ္လံုးကို သူေဆာင္းထားေသးတယ္…။
လမ္းတစ္၀က္မွာ ေညာင္ပင္ႀကီးတစ္ပင္ေအာက္သူေရာက္လာေတာ့ သူေအးျမသြားတာေပါ့…။



ျခင္းေတာင္းႀကီးႏွစ္ေတာင္းကလည္း ေနပူထဲမွာ ထမ္းလာရေတာ့ သူအလြန္ေမာေနတာနဲ႕ ေခတၱထိုင္နားခ်င္စိတ္ေပါက္သြား
တယ္…။ ျခင္းေတာင္းႀကီးကို ပစ္ခ်ၿပီး ေညာင္ပင္ႀကီးကို မွီနားလိုက္တယ္…။ ေျခပစ္လက္ပစ္ အနားယူရင္း
သူအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္…။ အိပ္ယာက ႏိုးလို႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့

သူ႕ျခင္းေတာင္းထဲမွာ ဦးထုပ္ေတြ တစ္လံုးမွမရွိေတာ့ဘူး..။
သူ႕ရင္ဘတ္မွာ ကပ္္ထားတဲ့သူ႕ဦးထုပ္ပဲက်န္ေတာ့တယ္…။ ဦးထုပ္ေတြ ဘယ္ေပ်ာက္သြားသလဲလိုက္ရွာေတာ့ ေညာင္ပင္ေပၚက
ေမ်ာက္တစ္အုပ္ရဲ႕ေခါင္းေတြေပၚေရာက္ကုန္တယ္…။ အဲဒီဦးထုပ္ေတြ သူျပန္ရေအာင္
ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့မလဲဆိုၿပီး အႀကံထုတ္တယ္…။ သူက အားတဲ့အခ်ိန္မွာ
အၿမဲစာဖတ္တဲ့အက်င့္ရွိေတာ့ ျပႆနာတစ္ခုကို ေခါင္းေအးေအးထားၿပီး
စဥ္းစားေျဖရွင္းတတ္တယ္…။ နာရီ၀က္ေလာက္စဥ္းစားၿပီး သူအႀကံရသြားတယ္…။


သူ႕လက္ထဲက ဦးထုပ္ကို ေခါင္းေပၚမွာ ျပန္ေဆာင္းၿပီး ေမ်ာက္ေတြျမင္သာတဲ့ေနရာကို ထြက္လိုက္တယ္…။
ေမ်ာက္ေတြျမင္ေလာက္ၿပီထင္ေတာ့မွ ဦးထုပ္ကိုခၽြတ္ၿပီး ေခါင္းကုတ္ျပတယ္…။
ေမ်ာက္ေတြကလည္း သူ႕ကို အတုခိုးၿပီး ဦးထုပ္ခၽြတ္ေခါင္းကုတ္ၾကတယ္…။
ဒါနဲ႕ပူလြန္းလို႕ ဦးထုပ္ေတာင္မကိုင္ခ်င္တဲ့ပံုစံနဲ႕ သူက ဦးထုပ္ကို ေျမႀကီးေပၚကို ပစ္ခ်လိုက္တယ္…။
ေမ်ာက္ေတြကလည္း သူလုပ္တာျမင္ၿပီးသူတို႕လက္ထဲက ဦးထုပ္ေတြကို ပစ္ခ်လိုက္ၾကတယ္…။
ဒီေတာ့မွ သူဟာေမ်ာက္ေတြပစ္ခ်တဲ့ဦးထုပ္ေတြ အလ်င္အျမန္ေကာက္ၿပီး
ျခင္းထဲထည့္လိုက္ေတာ့တယ္…။



ဒီနည္းနဲ႕ ေမ်ာက္ေတြလက္ထဲက ဦးထုပ္အားလံုးကို သူျပန္ရလိုက္သတဲ့…။



ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ၾကာတဲ့အခါ ေစာေစာက ဦးထုပ္သည္ႀကီးရဲ႕ ေျမးကေလးက ဦးထုပ္အေရာင္းထြက္သတဲ့…။
သူ႕အဘိုးအိပ္စက္နားခဲ့တဲ့ေညာင္ပင္ႀကီးေအာက္ေရာက္ေတာ့ ဦးထုပ္ေတာင္းကိုခ်ၿပီး အနားယူျပန္သတဲ့….။ ေျခပစ္လက္ပစ္နားရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္…။
အိပ္ရာက ႏိုးေတာ့ျခင္းထဲက ဦးထုပ္ေတြမရွိေတာ့ဘူး…။ ေညာင္ပင္ေပၚက
ေမ်ာက္ေတြေခါင္းေပၚေရာက္ေနတယ္…။ ဒီေတာ့ သူ႕အဘိုးေျပာခဲ့ဖူးတာ အမွတ္ရၿပီး
သူ႕အဘိုးနည္းအတိုင္း ဦးထုပ္ေတြျပန္ရေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္…။ သူကဦးထုပ္ကိုခၽြတ္ၿပီး ေခါင္းကုတ္တယ္..။
ေမ်ာက္ေတြကလည္းသူ႕လိုလိုက္လုပ္တယ္..။ သူက ဦးထုပ္ေတြနဲ႕ ယပ္ခတ္ျပျပန္တယ္…။
ေမ်ာက္ေတြကလည္း သူတို႕ဦးထုပ္ေတြနဲ႕ ယပ္ခတ္ၾကျပန္တယ္…။



ေနာက္ဆံုးမွာ သူကလက္ထဲက ဦးထုပ္ကိုလႊင့္ပစ္လိုက္တယ္…။
ပီးေတာ့ သူ႕လိုဦးထုပ္ေတြ ပစ္ခ်မလားဆိုၿပီး ေမ်ာက္ေတြကို ေမာ့ၾကည့္တယ္…။
ဘယ္ေမ်ာက္မွ ဦးထုပ္ကို ပစ္မခ်ၾကေတာ့ဘူး…။ လက္ထဲမွာအေသဆုပ္ကိုင္ထားၾကတယ္…။
သူလည္းအံံ့ၾသေငးေမာၾကည့္ေနတုန္း ေမ်ာက္တစ္ေကာင္က
သူပစ္ခ်လိုက္တဲ့ဦးထုပ္ကို ေကာက္ၿပီး သစ္ပင္ေပၚတက္သြားသတဲ့…။



သစ္ပင္ေပၚ ေျပးမတက္ခင္ အဲဒီေမ်ာက္က သူ႕ကိုစကားတစ္ခြန္းေျပာသြားတယ္…။



´´မင္းမွာ အဘိုးရွိသလို တို႕မွာလည္း အဘိုးရွိတယ္ဆိုတာ မေမ့နဲ႕ေလ´´ တဲ့…..။





အခက္အခဲတစ္ခုခု ေတြ႕ႀကံဳလို႕ လုပ္ေနက် နည္းေဟာင္းအတိုင္း ေျဖရွင္းဖို႕

ေတြးမိတဲ့အခါ ဒီပံုျပင္ေလးကို အမွတ္ရပါေစ…။





ပံုျပင္ေလးကေတာ့ဒါပါပဲ….။

ဝန္ခံခ်က္။ ။ ေဖ့ဘုတ္ရွဲပါ...

ကိုထြဋ္
၀၄.၀၆.၂၀၁၁

7 comments:

မအိမ္သူ said...

အန္ေကာ၀ပ္ထဲက ေမ်ာက္ေတြေရွ႕ သြားလုပ္ၾကည့္ရမယ္.. ;P

ညိမ္းႏိုင္ said...

ဟဟဟဟ....မိုက္တယ္....ပံုျပင္ေလးက....။အန္ေကာဝပ္မွာ ေမ်ာက္ေပါတယ္လား...။

...အလင္းစက္မ်ား said...

ငါ့အုပ္ထုပ္ ျပန္ေပး ငထြဋ္ :P :P :P

လူသစ္ said...

ဆရာ အတၱေက်ာ္ ေရးထားတဲ့ ပံုျပင္ေလးပါ။

ေမသိမ့္သိမ့္ ေက်ာ္ said...

ဖတ္လို႔ေကာင္းတယ္။ အသံုးတည့္မယ္ထင္လို႔ မွတ္ထားပါတယ္။

ခင္မင္ေလးစားလ်က္

ေန၀သန္ said...

ဖတ္ဖူးေပမယ့္... အျမဲ သေဘာက်ေနတဲ့ ပံုေလးပါ.. း))

ခင္မင္လ်က္
ေန၀ႆန္

ေငြလမင္း said...

မွတ္သားေလာက္ပါတယ္ ခင္ဗ်
ဟာသေလး ေကာင္းပါတယ္