31 July 2011

ၾကိဳက္တယ္ မၾကိဳက္ဘူး

ကဲ က်ေနာ္ကိုေတာ့ ကိုေမာင္ေလး (ေခၚ) ဦးညိမ္းႏိုင္ တက္ေတာ့လဲေရးရမွာေပါ့။ ေရာ့.အဲဒီမွာ ဖတ္ၾကည့္...

ကိုယ္ခႏၵာ

ဒီပို႕စ္ကို ဘေလာ့ဂါေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရးၾကတယ္။ က်ားဘေလာ့ဂါေတြကေတာ့ က်စ္က်စ္လစ္လစ္ ျဖစ္ခ်င္တယ္တဲ့။
က်ေနာ္လဲ အဲလိုမ်ိဳးျဖစ္ခ်င္တယ္။ အဲဒါနဲ႕ ဂ်င္မ္သြားေဆာ့တာေပါ့။ကိုယ္က အဲဒါမ်ိဳး ခႏၶာကို္မ်ိဳးမွၾကိဳက္တာကိုး။ ဂ်င္မ္ေဆာ့တယ္ အစားေလွ်ာ့တယ္။ မနက္က်ရင္ထေျပးတယ္။ ဒါက်ေနာ့္ routine ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဂ်င္မ္ သြားေဆာ့ရာကေန အိမ္မွာ ဂ်င္ေပါက္တာကိုေျပာင္းလိုက္တယ္။ အစားကိုေတာ့ ႏွစ္ပန္းကန္စားရာကေန တစ္ဇလံုကိုေျပာင္းစားတယ္ (ဇလံုက ၃ပန္းကန္ေလာက္ဝင္တယ္)။ မနက္ထေျပးတာကေတာ့ အခု ျခင္ေထာင္ကို ပတ္ေျပးေနပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ခႏၶာကိုယ္က နည္းနည္းျပည့္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။အရပ္ကေတာ့ စံခ်ိန္မွီ ၅ေပ၁၀ေလာက္ရွိတယ္။ ဆံပင္ကေကာက္ေကာက္နဲ႕ တဲေယာင္းလိုေကမ်ားထားျပီး သြားလိုက္ရင္ ဟာကနဲ ဟင္ကနဲပဲေလ။ မ်က္နွာကေတာ့ ရိန္းထက္ေတာ့မေလွ်ာ့ဘူး(သူ႕မ်က္ႏွာလို ျဖစ္ခ်င္တာ)ေခ်ာတာမွ ျခင္နားမိရင္ေတာင္ေခ်ာလဲႏိုင္တယ္... အဲေကာင္ေလာက္ေတာ့ သနားတယ္။ လမ္းမွာ ျပည့္ျပည့္ေဖာင္းေဖာင္း ခႏၶာကိုယ္နဲ႕ အရပ္က ၅ေပ၁၀ ေလာက္နဲ႕ ရိန္းလိုဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္ပါပဲခင္ဗ်ာ။ ေခၚႏိုင္ပါတယ္။

လူတစ္ေယာက္ မွာ က်ေနာ္ အရင္ၾကည့္တာကေတာ့ ဦးေမးေလာင္လိုပဲ ေျခေထာက္ဗ်။ ေျခေထာက္မွာ အနာအဆာေတြရွိရင္ က်ေနာ္ မၾကိဳက္ဘူး။ က်ေနာ္ေျခေထာက္မွာ လည္း ဘာအနာအဆာမွ မရွိဘူး။ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကလည္းလွမွ။ ႏို႕မို႕ဆို အင္း....။သူငယ္ခ်င္းေတြကေျပာတယ္ သူ႕ဘာသာ ေနတာကိုလို႕ေတာ့ေျပာပါတယ္။ဒါေပမဲ့က်ေနာ္ၾကည့္မရဘူး။



အစားအေသာက္

အမဲသားကလြဲလို႕ အကုန္စားတယ္(ေခြးသားစားဘူးေနာ္)။ဘာလို႔ အမဲသားမစားတာလဲလို႕ ေတာ့မေမးနဲ႕။ ဘာသာေရးအရမဟုတ္ဘူး။ စားျပီးရင္သြားကိုက္လို႕ မစားဘူး။ က်န္တာ အကုန္စားတယ္။ ဒီႏိုင္ငံမွာ ေပါက္ကရ အကုန္ရတယ္။ အိမ္မွာဆိုရင္ ေခါက္ဆြဲေျခာက္နဲ႕ၾကက္ဥကေန႕တိုင္းပဲ။ ပိုက္ဆံရွိရင္ေကာင္းေကာင္းစားတယ္ ဒါေပမဲ့ ျဖစ္သလိုစားရလည္း ျပႆနာမရွိ စားဝင္တယ္။ စားလြန္းလို႕ လည္း ငါးပူတင္းဗိုက္ျဖစ္ေနျပီ။

ကြန္ျပဳတာ

ကြန္ျပဳတာ သံုးရတာၾကိဳက္ေပမဲ့ ကြန္ျပဳတာနဲ႕ အီဘုတ္ ဖတ္ရတာကိုမၾကိဳက္ဘူး။ ကြန္ျပဳတာ ဟန္း သြားရင္လည္း မၾကိဳက္ဘူး။ အဆင္ေျပေနမွ ၾကိဳက္တယ္။ဒါေပမဲ့ ရံုးကကြန္ျပဳတာက တစ္ေန႕ကို အနည္းဆံုးႏွစ္ၾကိမ္ ရီစတပ္ခ်ေပးရတယ္။
LCD စကရမ္ မွၾကိဳက္တယ္ CRT ကိုၾကည့္လို႕ရဘူး။ အဲလိုဇီဇာေၾကာင္တယ္။

အဝတ္အစား

ဂ်င္း ကိုၾကိဳက္တယ္။ က်ေနာ္က စတုိင္ပန္ နဲ႕မလိုက္ဘူး။ အင္း.တကယ္က ေဘာက္းဘီနဲ႕မလိုက္ဘူး..ဘာဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္က တင္မရွိလို႕တဲ့။ဟုတ္မယ္ဗ်။ တင္ရွိတဲ့ေကာင္ေတြက် ဝတ္ထားတာက် ေနာက္ကေန ေဆာင့္ကန္ပစ္ခ်င္စရာ။ အက်ၤီဆို တီရွပ္ပဲၾကိဳက္တယ္။ ဘာဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ မီပုူတိုက္စရာမလိုလို႕။

လက္ေတြေျခေထာက္ ေတြမွာ ကြင္းေတြ ဝတ္ရတာကိုၾကိဳက္တယ္။ဒါေပမဲ့ ေမ်ာက္နဲ႕တုတယ္လို႕ သယ္ရင္းေတြက ၾသဘာေပးၾကတယ္။လွတာ ဘာလဲဆိုတာမွ သူတို႕မသိတာ ေနပါေစ။

အျပဳအမူ

တင္ပလင္ ေခြထိုင္ရတာၾကိဳက္တယ္။ ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ထိုင္တယ္။ အလုပ္လုပ္ရင္လည္း အဲလိုထိုင္ရမွာၾကိဳက္တယ္။ အဘိုးကေတာသား ဆိုေတာ့ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ရတာကို သူကၾကိဳက္တယ္။ က်ေနာ္လဲ သူ႕ဓာတ္နည္းနည္းပါလားမသိ။ တင္ပလင္ေခြ ထိုင္ရတာကိုၾကိဳက္တယ္။

က်ေနာ္ေရးခ်င္တာေတြေရးျပီးျပန္ဖတ္ေတာ့ ေပါေတာေတာနဲ႕လို႕ ထင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ တတ္ႏိူင္ဘူး။ကိုယ္ကဒါပဲေရးတတ္တာကိုး။

ဦးေမးေလာင္ေရ က်ေနာ္ေရးျပီးျပီေနာ္။။။

ကိုထြဋ္
၃၁.၀၇.၂၀၁၁

09 July 2011

အရူးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ပံုျပင္

အရူးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္ပံုျပင္




ဟိုး ေ႐ွးေ႐ွးတုန္းက ဒီလိုအခ်စ္ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။

ပံုျပင္ထဲက ေယာက္်ားနဲ႔မိန္းမႏွစ္ဦးစလံုးဟ​ာ ရူးေနၾကတယ္။ သူကရူးေနလို႔ တစ္ခ်ိန္လံုး အ႐ူးစကားပဲေျပာတတ္တယ္။
... သူမကလည္းရူးေနၿပီး တစ္ခ်ိန္လံုး သူ႔ကိုပဲ ခပ္တံုးတံုးရယ္ျပၿပီး စိုက္ၾကည့္ေနတတ္တယ္။

အစက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မသိၾကဘူး။ သူက ေတာင္အရပ္မွာေနၿပီး သူမက ေျမာက္အရပ္မွာေနၾကတယ္။
အိမ္ကလူေတြက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို တံုးအတယ္ဆိုၿပီး ဂရုမစိုက္ဘဲ သြားခ်င္ရာသြားဆိုၿပီး စြန္႔ပစ္ထားၾကတယ္။
ေတာင္အရပ္ကေန ေျမာက္အရပ္ဆီဦးတည္ၿပီး သူထြက္လာခဲ့တယ္။ ေျမာက္အရပ္ကေန ေတာင္အရပ္ဆီဦးတည္ၿပီး သူမ ေလလြင့္ခဲ့တယ္။
ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေလလြင့္ခဲ့ၾကတယ္...

တကယ္ေတာ့ အရင္က သူ မရူးဘူး။ တစ္ခါက အလုပ္ခြင္မွာ ေခါင္းကိုအုတ္နဲ႔ ရိုက္မိၿပီးေနာက္ သူရူးသြားတာျဖစ္တယ္။ သူမလည္း အစက မရူးဘူး။
တကၠသိုလ္ဝင္တန္းမွာ ၿမိဳ႕နယ္ပထမရခဲ့တဲ့ သူမေနရာကို သူေဌးသမီးတစ္ေယာက္ ဝယ္ယူလိုက္ရာက ဘယ္သူနဲ႔မွ သူမစကားမေျပာေတာ့ဘူး။
အေဖအေမကိုလည္း ဂရုမစိုက္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ သူမ ႐ူးသြားခဲ့တယ္။

လမ္းခရီး ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ သူတို႔ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကမွန္းမသိဘူး။​ သူ႔ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြ ညစ္ပတ္ေပေရေနတယ္။
မည္းညစ္ေနတဲ့ ေျခဖ်ားေတြဖိနပ္ထိပ္မွာ ျပဴထြက္ေနတယ္။ သူမကိုယ္ေပၚက အနီေရာင္ဝတ္စံုလည္း မီးခိုးေရာင္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။
႐ႈပ္ပြေနတဲ့ သူမဆံပင္ေပၚမွာ ျမက္ေျခာက္ေတြ ကပ္ညိႇေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမမ်က္ႏွာျဖဴေနတယ္။ ျဖဴေရာ္ေနတယ္။
လက္ထဲမွာ ေရပုလင္းတစ္လံုးကိုင္ထားၿပီး လမ္းသြားလမ္းလာေတြကို ထံုအ,အ သူမရယ္ျပေနခဲ့တယ္။

ညေနဝင္ရီတေရာအခ်ိန္မွာ သူနဲ႔သူမေတြ႔ၾကတယ္။ အမႈိက္ပံုးတစ္ခုမွာ မိႈတက္ေနတဲ့ေပါင္မုန္႔တစ္ခ်ပ္ကိ​ု အတူေတြ႔ၾကရင္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆံုခဲ့ၾကခဲ့တယ္။
ေပါင္မုန္႔ဆီ ႏွစ္ဦးသားလက္လွမ္းၿပီး ေကာက္ယူခ်ိန္ ေခါင္းခ်င္းတိုက္ ဆံုခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။ သူမကို သူစူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ပစ္လိုက္တယ္။ သူ႔ကို သူမရယ္ျပေနတယ္။
ေနာက္ဆံုး သူ႔လက္ထဲေပါင္မုန္႔ပါလာတယ္။ မည္းညစ္ေနတဲ့ ပါးစပ္ႀကီးကိုဟၿပီး ေပါင္မုန္႔ကို ခပ္နာနာတစ္ခ်က္ သူကိုက္ခ်လိုက္တယ္။
သူမ မလႈပ္ဘဲ သူ႔ကိုေငးစိုက္ၾကည့္ေနတယ္။

သူမကို အေရာင္မပါတဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ သူတစ္ခ်က္ ေစာင္းၾကည့္လိုက္တယ္။ တံေထြးေတြကို မျပတ္မ်ဳိခ်ရင္း သူ႔ကို သူမေငးၾကည့္ေနခဲ့တယ္။
စားလက္စေပါင္မုန္႔ကိုရပ္ၿပီး ထံုအအနဲ႔ သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ သူမကို ျပန္စိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔ အရူးႏွစ္ေယာက္ ဘာအမႈအရာမွမျပဘဲ အခ်င္းခ်င္း စိုက္ၾကည့္ေနၾကတယ္။

သူမကို သူေပါင္မုန္႔ကမ္းေပးလိုက္တယ္။ တစ္ဝက္သာက်န္တဲ့ေပါင္မုန္႔ကို သူမဆတ္ခနဲဆဲြယူၿပီး အားရပါးရစားလိုက္တယ္။ ေနရာက သူလွည့္ထြက္လာခဲ့တယ္။
ေနာက္လွည့္မၾကည့္ဘဲ အိပ္ေနက်အိမ္အိုႀကီးဆီ သူျပန္လာခဲ့တယ္။ အိမ္နားေရာက္မွ သူ႔ေနာက္မွာ သူမ လိုက္ပါလာမွန္းသိတယ္။ သူ႔ကို သူမရယ္ျပျပန္တယ္။
သူတို႔အခ်င္းခ်င္း စကားတစ္ခြန္းမွမေျပာၾကဘဲ အိမ္အိုႀကီးထဲမွာ အတူေနခဲ့ၾကတယ္။

ညအိပ္ခ်ိန္မွာ တစ္ခါမွမခံစားဖူးတဲ့ ေႏြးေထြးမႈကို သူခံစားမိတယ္။ ႏုိးလာေတာ့ သူမက သူ႔ကိုဖက္ၿပီး အိပ္ေနတယ္။
အရူးတစ္ေယာက္ပံုစံနဲ႔ မတူဘဲ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ သူ႔ကိုဖက္ၿပီး သူမအိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့တယ္။

ဒီလိုနဲ႔ အရူးႏွစ္ေယာက္ တစ္အိမ္ထဲမွာ အတူေနျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ေန႔ခင္းမွာ ႏွစ္ေယာက္အတူ ေစ်းထဲက စားစရာေတြေကာက္ယူစားၿပီး သူတို႔ဗိုက္ျဖည့္ၾကတယ္။
ညဖက္မွာ အိမ္အိုႀကီးဆီ ျပန္အိပ္ၾကတယ္။ တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္၊ တစ္လၿပီးတစ္လ ေန႔ရက္ေတြကို သူတို႔ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။

တစ္ညမွာ ဘယ္ကေကာက္ရမွန္းမသိတဲ့ လက္စြပ္တစ္ကြင္းကို သူယူျပန္ခဲ့တယ္။ သံေခ်းေတြတက္ေနတဲ့ လက္စြပ္ကို သူမလက္ထဲ သူစြပ္ေပးလိုက္တယ္။
သူမက ထံုးစံအတိုင္း သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီးရယ္ေနတယ္။ အဲဒီညက သူမ အားရပါးရရယ္ျဖစ္တယ္။ တိတ္ဆိတ္တဲ့ညမွာ သူမရယ္သံကို အတိုင္းသားၾကားေနရတယ္။ ရယ္သံေတြရဲ႕ေနာက္မွာ ငိုသံေတြပါေနခဲ့တယ္။ ပထမဆံုးအႀကိမ္ သူမငိုမိတယ္။ သူ႔ကိုဖက္ၿပီး ဘာမွန္းညာမွန္းမသိ သူမ ငိုေနမိတယ္။
သူက မတုန္လႈပ္တဲ့အျပင္ မ်က္ႏွာမွာလည္း ဘာအမူအရာမွ မျပခဲ့ဘူး။

သူမ ဖ်ားေနတယ္။ တစ္ခါမွ မဖ်ားဖူးတဲ့သူမ အျပင္းဖ်ားေနခဲ့တယ္။ သူနဲ႔အတူ မနက္စာထြက္မေကာက္ခဲ့ဘူး။ သူ႔ကို ရယ္ျပမေနခဲ့ေတာ့ဘူး။
သူ႔တစ္ေယာက္တည္း အစာေတြသြားေကာက္ခဲ့ၿပီး ေန႔ခင္းမွာ ျပန္လာခဲ့တယ္။ လက္ထဲမွာ ေရအသစ္တစ္ဗူးနဲ႔ ေပါင္မုန္႔အသစ္တစ္ထုပ္ ယူၿပီး သူျပန္လာခဲ့တယ္။
သူ႔မ်က္ႏွာေတြ ဖုေယာင္ေနတယ္။ လက္ညိဳးေတြလည္း ညိဳမည္းေနတယ္၊ ႏွာေခါင္းမွာလည္း ေသြးေတြေပေနတယ္။
ဆိုင္ထဲက ေရနဲ႔ေပါင္မုန္႔ကို သူဝင္လုတဲ့အခ်ိန္ ဆိုင္ပိုင္ရွင္ရိုက္ထားလို႔ျဖစ္​တယ္။

မ်က္လံုးေတြကို သူမမွိတ္ထားလည္း သူ႔ကို အရင္လိုပဲ ရယ္ျပေနခဲ့တယ္။ ေပါင္မုန္႔ကိုယူၿပီး သူမပါးစပ္ထဲ သူထည့္ေပးလိုက္တယ္။ သူမ မစားႏိုင္ဘူး။
ၾကည့္ရတာ သူမ သိပ္မဟန္ေတာ့ဘူး။ အဖ်ားေတြတက္ၿပီး သူမေမ့ေမ်ာသြားခဲ့တယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ ပထမဆံုးအႀကိမ္ အမူအရာေတြကို ျမင္ရတယ္။
စိုးရိမ္တဲ့ အမူအရာ၊ အကူအညီမဲ့တဲ့ အမူအရာ... အိမ္အိုထဲကေန သူထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္။ အစိမ္းေရာင္ဝတ္ ရဲသားတစ္ဦးကုိေတြ႔ေတာ့ သူငိုတယ္။
ပထမဆံုးအႀကိမ္ သူငိုခဲ့တယ္။

"ကြၽန္ေတာ့္အမ်ဳိးသမီးကို ကယ္ပါ" လို႔ ပါးစပ္ကေအာ္ၿပီး သူငိုတယ္။

"သြားစမ္း.. အရူး.. ေတာက္.. အိမ္ကထြက္တာနဲ႔ ဘယ္ကအရူးနဲ႔လာတိုးေနမွန္း မသိဘူး"

ရဲသားက ေျပာေျပာဆိုဆို သူ႔ကိုကန္ထည့္လိုက္တယ္။ ေျမႀကီးေပၚ သူပက္လက္လွန္က်သြားတယ္။ ရဲသားက သူ႔ဗိုက္တည့္တည့္ အားနဲ႔သံုးေလးခ်က္ ဆင့္ၿပီးကန္ခ်လိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚ တံေထြးတစ္ခ်က္ေထြးထည့္ၿပီး ေနရာကထြက္သြားတယ္။ ေျမေပၚမွာ သူအၾကာႀကီးလဲေနခဲ့တယ္။
သူထႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ မ်က္ႏွာေပၚက တံေထြးေတာင္ ေျခာက္ေနခဲ့ၿပီ။

သူမကိုေက်ာပိုးၿပီး လမ္းမႀကီးေပၚ သူေရာက္လာခဲ့တယ္။ လမ္းေပၚမွာ လူေတြအမ်ားႀကီး ဒါေပမယ့္ သူတို႔ကိုတစ္ေယာက္မွ ဂရုစိုက္မၾကည့္ၾကဘူး။
ၾကည့္ၾကတဲ့လူေတြကလည္း ရြံ႕ရွာတဲ့ေအးတိေအးစက္ အၾကည့္နဲ႔ တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ကိုယ္လမ္းကိုယ္သြားလိုက္ၾကတယ္။
သူမကို လမ္းေဘးတစ္ေနရာမွာ သူခ်လိုက္ၿပီး အကူအညီမဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ လူေတြကို သူလိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ သူမ အသက္မွ်င္းမွ်င္းေလးပဲ ရူေနတယ္။
ရုတ္တရက္ လမ္းေဘးက ဖန္ကဲြစတစ္စကို သူေကာက္ယူၿပီး သူမရဲ႕ ညစ္ပတ္ပိန္လွီေနတဲ့ လက္ေပၚခုတ္ခ်လိုက္တယ္။
သူမလက္ထဲကေသြးေတြ ျဖာခနဲ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚ ပန္းတက္လာတယ္။

"ဟား.. ဟား... ကြၽန္ေတာ္လူသတ္လိုက္ၿပီ... ခင္ဗ်ားတို႔ၾကည့္ ကြၽန္ေတာ္လူသတ္လိုက္ၿပီ"

အဲဒီေနာက္ အေရးေပၚလူနာတင္ကား ေရာက္လာၿပီး သူမကို သယ္ထုတ္သြားၾကတယ္။ ဝိုင္းၾကည့္ေနတဲ့လူေတြက သူ႔ကိုကန္ေက်ာက္ၿပီး ဆဲဆိုထြက္သြားၾကတယ္။
ကယ္တင္ခံရေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးမွာ သူမ ေသဆံုးသြားခဲ့ရတယ္။ အေရးေပၚခန္းမွာ တစ္နာရီေလာက္ေတာင္ သူမ မေနခဲ့ရဘဲ ရင္ခဲြရံုထဲ ပို႔ခံခဲ့ရတယ္။
ေသဆံုးသြားေပမယ့္ သူမမ်က္ႏွာက ၿပံဳးေနခဲ့တယ္။ ေသဆံုးခ်ိန္ထိ သူမလက္သူၾကြယ္မွာ သံေခ်းတက္ေနတဲ့ လက္စြပ္ကို စြပ္ထားဆဲျဖစ္တယ္။

သူမျပန္အလာကို သူအၾကာႀကီးေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမ လံုးဝျပန္မလာခဲ့ေတာ့ပါဘူး။ သူ႔ကို ရယ္ျပဖို႔ ျပန္မလာခဲ့ေတာ့ပါဘူး။
သူငိုမိတယ္။ အားပါတရ သူေအာ္ငိုမိတယ္။ ညတစ္ညလံုး သူ႔ငိုသံေတြ လႊမ္းေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူ႔မွ သူ႔ငိုသံကို သတိမထားခဲ့မိၾကဘူး။

သူတို႔စေတြ႔ခဲ့တဲ့ အမိႈက္ပံုးေဘးမွာပဲ သူ႔ရဲ႕ေအးစက္ေနတဲ့အေလာင္းကို လူေတြေတြ႔ခဲ့ၾကတယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚကအၿပံဳးေတာင္ ေအးစက္ေနခဲ့ပါၿပီ။
မိႈတက္ေနတဲ့ ေပါင္မုန္႔တစ္ခ်ပ္နဲ႔ မေဖာက္ရေသးတဲ့ ေရတစ္ပုလင္းက သူ႔ရင္ခြင္ထက္မွာ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ေပြ႔ဖက္လို႔.


ဖဘ က မေမႏွင္းျဖဳဆီကပါ။

က်ေနာ္က ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ မေရးတတ္၍ ေကာင္းႏိုးရာရာမ်ားကို ရွဲခ်င္းျဖစ္သည္။

ကိုထြဋ္
၀၉.၀၇.၂၀၁၁

05 July 2011

ဝခ်င္သလား ပိန္ခ်င္သလား...

“ဒီမွာ ကိုေရႊခါးက်ေနာ္ကဝိဇၹာျဖစ္ခ်င္တာဗ်။”
“ကိုျမသာ က်ေနာ္က ခင္ဗ်ားကို ဝိတ္ဇာ ျဖစ္မည့္နည္းလမ္းေတာ့မေျပာျပတတ္ဘူး။ မျဖစ္မည့္နည္းေတြေတာ့ေျပာျပမယ္...”
“ဟာ ကိုေရႊခါးကလဲ မျဖစ္မည့္ နည္းလမ္းေျပာျပလို႕ဘာလုပ္ရမွာလဲ...ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ျမင္မည့္ နည္းလမ္းေတြေပးေလဗ်ာ...”
“ခင္ဗ်ားကတယ္ညံတာပဲဗ် ..ဒီမွာမျဖစ္မည့္နည္းလမ္းေတြ သိမွ အဲဒါေတြကိုေရွာင္ျပီး ျဖစ္မည့္နည္းလမ္းေတြရမွာေပါ့ဗ်”
(ေျမေလွ်ာက္ဝိတ္ဇာ ေရႊျမသာ စာအုပ္မွ)
~~~~~~~~~~~@@~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~@@~~~~~~~~~~~~~~~






က်ေနာ္လဲခင္ဗ်ားတို႕ကိုပိန္ေအာင္နည္းလမ္းေတြေျပာျပပီးပီ။ အခုေတာ့ ဝေအာင္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာေျပာျပမယ္။
ဥာဏ္ရွိသလို သံုးက်ေပေတာ့။

၁။ စားပါ။ ပက္ပက္စက္စက္ စားပါ။

ခင္ဗ်ား ဝလို႕လွလို႕ ျဖစ္ခ်င္တယ္ဆို ရင္ေတာ့ ပက္ပက္စက္စက္စားဖို႕လိုမယ္ေနာ့။ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႕ သူေတာင္းစား ထမင္းငတ္ျပီး စားသလိုစားပါ။ ေခြးအိုၾကီး ထမင္းငတ္ေနသလိုစားပါ။မနက္စာကိုနည္းနည္းစားပါ။ ဒါမွ ေန႕လည္စာ မ်ားမ်ားစားႏိုင္မည္။ ညစာကိုေတာ့ေျပာစရာမလိုေပ။ တတ္ႏိုင္ပါက ဝက္သားအဆီကိုဆီမ်ားမ်ားႏွင့္ခ်က္၍ ထမင္းေၾကာ္ႏွင့္စားပါ။ ည ကိုးနာရီေနာက္ပိုင္း စားႏိုင္ပါကပိုေကာင္းသည္။ သင္သည္ အခ်ိန္တိုအတြင္း ဝက္ပ်ိဳမေလးကဲ့သို႕ျဖစ္လာမည္။

၂။ Junk Food (or) Fast Food မ်ားမ်ားစားပါ။

KFC၊ မက္ေဒၚနယ္ စတဲ့အစားအစာေတြဟာ သင့္ကို အခ်ိန္တို အတြင္းဝိတ္တက္လာေစႏိုင္ပါတယ္။ၾကက္ေၾကာ္နဲ႕ကိုကာကိုလာ ဟာသိပ္ေကာင္းသလို အရသာလည္းရွိကာ ဝိတ္လည္းျမန္ျမန္တက္ပါတယ္။သင့္မွာေန႕လည္စာအတြက္ အခ်ိန္မရွိဘူးဆိုရင္ KFC ကဝိတ္တက္ဖို႕အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းပါ။

၃။ တခါစားရင္ ၁၀မိနစ္ပဲစားပါ။

အစားအေသာက္တစ္နပ္စားခ်ိန္ကို မိနစ္ ၁၀ ၾကာအခ်ိန္ေပးပါ။ အစာစားတဲ့အခါ ျဖည္း ျဖည္းခ်င္း ေၾကညက္ေအာင္ ဝါးမစားဘဲ ထမင္းမစားရတာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိျပီျဖစ္တဲ့ သူေတာင္းစားလိုစားပါ။ အဲဒါဆို အမ်ားၾကီးစားဝင္ပါတယ္။အစားအ ေသာက္ကို အျမန္စားရင္ေတာ့ ဗိုက္ျပည့္ ေၾကာင္း အခ်က္ျပသံကို သတိမထားမိဘဲ အလြန္အကၽြံစားျဖစ္သြားပါတယ္။ဒါေၾကာင့္သင္ဝလာမွာ အမွန္ပါပဲ။

၄။ “ဟင္းသီးဟင္းရြက္ စားပါလား” ႏိုး ႏို ႏိုး မစားရပါ။

အစာတစ္နပ္စားတိုင္း ဟင္းသီးဟင္းရြက္ကို နည္းႏိုင္နည္းေအာင္စားပါ။ အားအေသာက္ကို မ်ားမ်ားစားရမွ ေက်နပ္တတ္သူေတြအေနနဲ႔ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ နည္းနည္းနဲ႔ အဆီကိုမ်ားမ်ားစားပါ။အသီးရြက္မစားရင္လည္း က်န္းမာေရးမေကာင္းမွာျဖစ္တဲ့အတြက္နည္းနည္းပဲစားပါ။


၅။ အခ်ိဳရည္မ်ားမ်ားေသာက္ပါ။

အခ်ိဳရည္ေသာက္ပါ။ ကိုကာကိုလာ ဟာဝိတ္တက္ေစဖို႕ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ကယ္လိုရီေတြမ်ားမ်ားပါတဲ့ အတြက္ သင့္ကိုဝလာေစမွာအမွန္ပါ။

၆။ ဘီယာေသာက္ပါ။

ဘီယာ၊ အရက္စတဲ့ ယမကာ ေတြဟာ လူကိုဝေစႏိုင္ပါတယ္။ ဘီယာ ေသာက္ရင္ ဗိုက္ရႊဲမယ္ဆိုတာ လူတိုင္းသိတဲ့အတြက္ အေထြအထူးမေျပာေတာ့ပါဘူး။ အရက္ေသာက္ရင္ေတာ့ အစားေသာက္ေတြကို မ်ားမ်ားစားမိေစႏိုင္ပါတယ္။ ထို႕ျပင္ ကယ္လိုရီေတြေၾကာင့္လည္း ဝိတ္တက္လာႏိုင္ပါတယ္။

၇။ သူမ်ားေျပာတာေတြကို နားမေယာင္ပါနဲ႕

သူမ်ားေတြက ဝရင္မေကာင္ဘူး ဘာျဖစ္တယ္ညာျဖစ္တယ္လို႕ေျပာပါလိမ့္မယ္။ နားမေယာင္ပါနဲ႕။ ျမန္မာ စကားမွာ “ ဝလို႕ လွလို႕ ဆိုတာပဲရွိပါတယ္”။ ပိန္ျခင္းသည္ က်န္းမာေရးကို ဆိုးရြားစြာ ထိခိုက္ႏိုင္ပါသည္။


၈။ေလ့က်င့္ခန္း

လံုးဝ မလုပ္ရပါ။ တတ္ႏိုင္လို႕ လမ္းထိပ္သြားစရာ ရွိရင္ ဆိုင္ကယ္ရွိ ဆိုင္ကယ္နဲ႕သြားပါ။ ကားရွိကားနဲ႕သြားပါ။ စက္ဘီးစီးျခင္း လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း မ်ားအား တတ္ႏိုင္သေရႊ႕ေလ်ာ့ခ်ပါ။

အက်ႏုပ္၏ နည္းလမ္းမ်ားအားသင့္ယံုၾကည္စြာ လိုက္နာပါက သင္သည္ လူတကာေငးေမာၾကည့္ရႈရေသာ ဝဝကစ္ကစ္ေလး အျဖစ္သို႕ေျပာင္းလဲလာမည္ ျဖစ္သည္။ ထို႕ျပင္ သင္သည္ အဆိုေတာ္လုပ္မည္ဆိုက လတ္တေလာ နာမည္ၾကီးေနေသာ ဗီဗာဟိန္းကဲသို႕ လႈပ္လႈပ္ျပီးကပါက သင္သည္ ေအာင္ျမင္ေသာ အဆိုေတာ္ ျဖစ္လာမည္။

ကဲ......စားလိုက္ၾကစို႕ေနာ္.

ပံုက ဂူးဂဲကပါ။


ကိုထြဋ္
၀၅.၀၇.၂၀၁၁