ထိုင္ခံု

က်ေနာ္႔ေနတဲ့ ေနရာကေတာ့ ဘာမွေထြေထြထူးထူး မဟုတ္ပါဘူး။ပန္းျခံေလးတစ္ခုထဲက သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ေအာက္မွာပဲ က်ေနာ္ေနတယ္။ က်ေနာ္ ကိုသတိျပဳမိတဲ့လူေတြရွိသလို သတိမျပဳမိတဲ့လူေတြလဲရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြက က်ေနာ္ေပၚမွာ ထိုင္ျပီး အနားယူၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ေဆာ့ၾကတာေပါ့ဗ်ာ ကေလးေတြကိုး။

က်ေနာ္ပံုစံကိုေျပာရရင္ ေဆးေရာင္မွိန္မွိန္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ဗ်။ အရင္တုန္းကေတာ့ လွတာေပါ့ဗ်ာ ေဆးေရာင္စံုနဲ႕လွမွလွ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ျမင္ဘူးေစခ်င္တယ္။ က်ေနာ္ ညီအကိုေတြလဲရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ရွိတဲ့ေနရာကို လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ၊ စရိုက္ေပါင္းစံု၊ ဘဝေပါင္းစံုလာၾကတယ္။

လူေတြဟာ က်ေနာ္ကိုေတြ႕ေတာ့ေညာင္းတယ္ဆိုျပီးထိုင္ၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ သူတို႔ အၿငိမ္မေနဘဲ က်ေနာ္ကို ဖ်က္လိုဖ်က္စီးလဲ လုပ္သြားၾကေသးတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြက က်ေနာ္ကို ဓားနဲ႔ျခစ္တယ္၊ ဓားနဲ႔သူ႕နာမည္ထြင္းတယ္။ သမီးရည္းစားေတြက အဆိုးဆံုးေပါ့ဗ်ာ။ ရန္ျဖစ္ျပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းလဲကိုက္ၾကတယ္။ မဖြယ္မရာေတြလဲ ေျပာၾကတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္ျဖင့္နားရွက္လိုက္တာ လြန္ပါေရာ။ ေကာ္ရက္ရွင္ပန္ေလးေတြနဲ႕ အသည္းပံုေလးဆြဲ နာမည္ေရးနဲ႕ ေပ်ာ္ေနၾကတာပဲ။ က်ေနာ္မွာေတာ့ ညစ္ပတ္သြားရတယ္။ တဖက္သားကိုထိခိုက္ ျပီးမွေပ်ာ္ရမယ္ဆိုရင္ တရားပါ့မလား။

က်ေနာ္က ထိုင္ခံုတလံုးပဲ။ ဒီေန႕အထိ က်ေနာ္အေပၚမွာ ထိုင္သြားခဲ့တဲ့လူေတြအမ်ားၾကီးပဲ။ လူတန္းစားေပါင္းစံု အဆင့္အတန္းေပါင္းစံုပဲ ဒါေပမဲ့ အားလံုးအတြက္ တူူညီတဲ့ရလဒ္က တခုတည္းပဲ။ အဲဒါက ဒီမွာ သူတို႔ထိုင္ျပီး အခ်ိန္တန္ရင္ သူတို႔ထြက္သြားၾကရမွာပဲ။ အဲဒါနဲ႕မ်ား တခ်ိဳ႕လူေတြဟာ ဘာျဖစ္လို႕ ဒီထိုင္ခံုက လြဲရင္မထိုင္ဘူး ဆိုျပီးဘာလို႔ျဖစ္ေနၾကပါလိမ့္ လို႔က်ေနာ္ေတြးေနမိတယ္။

ထိုင္ခံုတစ္လံုးအတြက္ေတာ့ သူအေပၚမွာထိုင္မဲ့သူကို  ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိပါဘူး။ သူအေပၚမွာ ထိုင္တဲ့လူက လူၾကီးလူေကာင္းေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ သူခိုးလဲျဖစ္မယ္။ ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္တဲ့ လုူတစ္ေယာက္လဲ ျဖစ္မယ္။ ဘာေတြပဲျဖစ္ေနပါေစ က်ေနာ္ အတြက္ေတာ့ ေရြးခ်ယ္စရာမရွိပါဘူး။

ေဟာ...ေျပာရင္းနဲ႔ မိုးေတာင္ခ်ဳပ္လာျပီ။ မီးေရာင္မွိန္မွိန္ေလး ထဲမွာ က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့ရေတာ့မယ္။ လူတစ္ေယာက္မွလဲမရွိေတာ့ဘူး။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့လာေစခ်င္တယ္ က်ေနာ့္အတြက္ စကားေျပာေဖာ္အျဖစ္နဲ႔ေပ့ါ..

ဒါေပမဲ့ဘယ္မွာလဲ..................................................

က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ အျမင့္ဆံုးထိုင္ခံုမွာ ထိုင္ေနတဲ့လူက လူသား(ျမန္မာ)ေတြအတြက္ အက်ိဳးျပဳပါေစလို႕ဆုေတာင္ရင္း.....

ေလးစားစြာျဖင့္
ကိုထြဋ္
၁၂.၀၄.၂၀၁၁