ၾကည့္လိုက္မိေသာေဘာလံုးပြဲ

(မွတ္ခ်က္။ ။ေအာက္ေဖာ္ျပပါ စာစုသည္ AM ၏ အာေဘာ္ လံုး၀ မဟုတ္ပါ။ Facebook user တစ္ဦး၏ Note တစ္ခုကို သေဘာက်၍ ျပန္လည္ ကူးယူ ေဖာ္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။)



တစ္ေန႔ေသာအခါသာမယ ညအခါကလာတြင္ ကၽြႏုပ္သည္ ပ်င္းပ်င္းရွိသည္ျဖစ္သျဖင့္ ကြန္ပ်ဴတာကိုဖြင့္ နားကိုစြင့္ၾကည့္လိုက္ရာ အကၽြႏုပ္၏ အခန္းေဖာ္ျဖစ္သူသည္ ယေန႔ညတြင္ စပိန္မွ ကမၻာ႔အေကာင္းဆံုးဟု တစ္ကမၻာလံုးက သတ္မွတ္ထားေသာ အသင္းႏွင့္ ( တစ္ျခားၿဂိဳဟ္သားေတြသာ ေဘာလံုးကန္ရင္ ဘာစီလိုနာ ကိုေရွာင္သြားၾကမယ္ထင္သည္. ဤကားစကားခ်ပ္) ပိုလီယိုဆန္ဆန္ ကစားတတ္ေသာ လိမ္ဖယ္လိမ္ဖယ္ႏွင့္ ကန္တင္ေျပး စုျပံဳလိုက္ ေျခဖ်ားႏွင့္ထိုးလွ်င္ တြတ္ပီကဲ႔သို႔ မထင္သလို ဟိုထိဒီထိ ဂိုးသြားတတ္ေသာ ဒိုင္ကူမန္ယူဟု အမ်ားကေျပာၾကသည့္ အသင္းႏွင့္ ယွဥ္ျပိဳင္ကစားၾကမည္ျဖစ္ေၾကာင္း မစားရ၀ခမန္း ကသန္းကယန္းႏွင့္ စိုးရိမ္ေသာမ်က္၀န္းႏွင့္ လာေျပာေနသည္။ သို႔ျဖစ္သျဖင့္ ကၽြႏုပ္လည္း ဒီအသင္းႏွစ္သင္း ဘယ္လိုမ်ားကန္မလဲဟူေသာ စိတ္သည္ အကၽြနုပ္ကို ႏွိူးဆြလာသည္ျဖစ္၍ မၾကည့္ခ်င္ၾကည့္ခ်င္ႏွင့္ ထိုင္ၾကည့္ျဖစ္သည္။ သိူ႕ေသာ္အကၽြနုပ္၏စိတ္ထဲတြင္ ဒိုင္ကူမ်ားဘက္မွ သီဆိုမည့္သီခ်င္းေလးကို ေတြးၾကည့္ရာ စိုင္းစိုင္ေမာ့၀္ သီခ်င္းေလးထြက္လာသည္။ ...မျဖစ္ႏီုင္းသိပါရက္နဲ႔ သူ႔ကိုပင္ ...ခ်န္ပီယံဖလားေလးကိုမွ ....ဒိုင္ကူကလိုခ်င္... အစမွာ ဘာကာနဲ႔မေတြ႔ခဲ႔ၾကရင္ အေကာင္းသားေပါ့ထင္...ကို႔မွာသူတို႔ ကန္တာမ်ားေတာ့ စိတ္မွာ ေၾကာက္အား၀င္.....။



ႏွစ္ဘက္အသင္းသားမွားကြင္းထဲ၀င္လာသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္. လက္ဆြဲႏွူတ္ဆက္ၾက ထို႔ေနာက္ အသီးသီးေနရာယူၾကသည္။ ထိုအထဲတြင္ ကၽြႏုပ္သတိထားမိသည္ကား lionel messi ဆိုသည့္ေကာင္ကေလးပင္ျဖစ္သည္။ သူ၏လူေကာင္မွာ အင္မတန္ေသးေကြးလွေပသည္။ သူကေလး ဘယ္လိုမ်ားကစားဦးမလဲဆိုသည္းစိတ္သည္ က်ြႏုပ္၏ေရြဘ၀င္ကို မရိုးမရြျဖစ္ေစသည္။ ပြဲစသည္ႏွင့္ မန္ယူဘက္မွ ဟိုေပးဒီေပး စလုပ္လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ေတာင္ကန္ ေျမာက္ကန္ ကန္သည္ ။ ေမ်ာက္လိုလိုအေကာင္ နဖူးေျပာင္ေျပာင္ႏွင့္ အေကာင္ဆီကို ဂိုးသမား က ကန္တင္ေပးသည္ . ေမ်က္လိုလိုေကာင္က ေျပးလိုက္သည္။ ဂိုးသမားတက္ပုတ္သည္။ ဂိုးသမားသည္ ဆိုက္ကားသမား မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ အသာေလး ကာကြယ္ႏိုင္သည္။ မန္ယူ ေပးသည္. ယူသည္. အေပးအယူလုပ္ေနသည္. ဘယ္သူ႔ကိုေပးရမွန္းမသိသျဖင့္ ေတြ႔ရာလူကိုကိုေပးသည္. ဘာကာက ဖိန္႔နဲ႔လိုက္သည္။ ဟိုကန္ဒီကန္ကန္သည္ မရပါ ။ ဘာကာေနာက္တန္းသည္ တရုတ္ျပည္မွ မဟာတံတိုင္း ကြင္းထဲေရာက္ေနသလား ထင္မွတ္ရေလာက္ေအာင္ ကာကြယ္ႏိုင္သည္. မန္ယူေရွ႔တန္းေတြ တိုးမေပါက္ . ေခြးတိုးေပါက္လိုက္ရွာသည္. မေတြ႔ .ထို႔ေၾကာင့္ ေက်ာ္တက္ရန္စဥ္းစားသည္. မျဖစ္ႏိုင္ . ထို႔ေၾကာင့္သူတို႔ေတြ အေတာ္စိတ္ဓာတ္ပ်က္သြားပံုရသည္ .ေနာက္ဆံုးေတာ့ မန္ယူအသင္းသားမ်ား လူစံုေအာင္ေဘာလံုး မထိလိုက္ႏိုင္ခင္ ေဘာလံုးက ဘာကာ ကစားသမားေတြ ေျခထဲ အလိုလိုသက္ဆင္းလိုက္ရေလေတာ့သည္....



ဒီလိုနဲ႔ဘာကာတို႔ ကစားကြက္အတိုင္း အနီးကပ္ေပး အေ၀းျဖန္႔ေပး ဘယ္လိုေပးေပး ၾကည့္လို႔ကိုေကာင္းေနေတာ့သည္ ...ပက္က်ိလိုေကာင္ေလးသည္ အစပိုင္းေတာ့ ေခြးရူးလုပ္တမ္းကစားသည္ အထင္ႏွင့္ လိုက္လုၾကည့္သည္.. ဘာကာကစားသမားေတြသည္ ဤသည္မွာ ေခြးရူးကစားေနျခင္းမဟုတ္ အလွဴအိမ္လည္း မဟုတ္ေၾကာင္း အရမ္းကာေရာ လိုက္မလုဖို႔ နည္းနည္းေလာက္အေၾကာင္းသိေအာင္ ကြင္းထဲတြင္ ပတ္ေျပးခိုင္းလိုက္ရာ လွ်ာေလးတစ္လစ္ႏွင့္ သူ႔ဘ၀သူသိကာ အျမီးကုပ္ပီး ေနာက္နားသိူ႔သြားကာ ဂိုးမေပးရေအာင္ကာကြယ္ရ ရွာသည္....ဘာကာ ကစားပံုမွာ ပိရိ သပ္ရပ္ေသသပ္လြန္းလွသျဖင့္ မန္ယူကစားမ်ားမွာ မည္သူ႔ကို ဆရာေခၚရမွန္းမသိေအာင္ ယုန္ေတာင္ေျပး ေခြးေျမာက္လိုက္ ဗ်ဴဟာႏွင့္ အရွက္တကြဲ အက်ိဴးနည္း မျဖစ္ေစရန္ နဖူးမွေခ်ြး ေျခမ က်ေအာင္ က်ြဲလိုႏြားလို လိုက္တားၾကေလသည္ကို က်ြႏုပ္မ်က္စိႏွင့္ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ ကမၻာအေကာင္းဆံုးဆိုတဲ႔ ဂုဏ္ပုဒ္ကို ႏွစ္ႏွစ္ဆက္တိုက္ရရွိထားသည့္ မက္ဆီဆိုသည့္ ေကာင္ေလးမွာ ျပိဳင္ဘက္ကစားသမားမ်ား ၀ိုင္းရ႕ထားသည္းအထဲတြင္ လိုသလို ကစားသြားႏိုင္သည္မွာ ျပိဴင္ပြဲႏွင့္မတူပဲ အပ်င္းေျပ ေဘာလံုးဆင္းကစားေနသည္ႏွင့္ တူေနျပန္ေလသည္ကိုလည္း ေတြ႔ရေပသည္. ပြဲကစားခ်ိန္ 27 အေရာက္တြင္ ဘာကာသည္ ဂိုးသြင္းခ်င္စိတ္ေပါက္လာသည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ ကြင္းလယ္မွ Xavi လွမ္းခင္းေပးသည္ကို Pedro မွ ေနာက္တန္းႏွင့္ ဂိုးသမားၾကားမွ ေထာင္႔ထဲသို႔ အပ်င္းေျပကန္သြင္းလိုက္ရာ ဘာကာတို႔ ခ်န္ပီယံနမိတ္ စဖိတ္ေလျပီကို အကၽြႏုပ္ အနည္းငယ္ေတာ့ သတိခ်ပ္မိလိုက္သည္။ သည္လိုႏွင့္ ပ်င္းသလိုရွိလာသည္ႏွင့္ ဘာကာတို႔ဟုိေပးဒီေပးလုပ္ေနခိုက္ မန္ယူတို႔ ေျခေထာက္ထဲ ေဘာလံုးတစ္ခါေရာက္သြားသည္ကို အေယာင္တကူး(အရူးတစ္ေကာင္) အကြက္ႏွင့္ ေမ်ာက္လိုလို အေကာင္သည္ လူက်ြ႔ေဘာကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ကန္လိုက္သျဖင့္ အိပ္ေနသည္႔က်ားကို တစ္ဖန္ျပန္အသက္သြင္းလိုက္ျပန္သည္. သည္လိုႏွင့္ ပထမပိုင္း ပီးဆံုးသြားခဲ႔ပီျဖစ္သည္။



ဒုတိယပိုင္း ဘာကာတို႔ ေျခေထာက္ထဲ ေကာ္ေတြမ်ားကပ္ေနသလားဟု ထင္ရေလာက္ေအာင္ ေဘာလံုးသည္ ဘာကာကစားသမားမ်ားေျခေထာက္ထဲမွာတင္ တ၀ဲလည္လည္ႏွင့္ ေနေနရွာသည္။ မန္ယူကစားမ်ား လည္း ကြင္းထဲေရာက္မွေတာ့ ျပန္ထြက္ရင္ ရွက္စရာၾကီးဟုေတြးကာ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ လိုက္လုရွာသည္....သို႔ေသာ္ ခ်န္ပီယံေျခေထာက္ ေျမမွာေထာက္သည္ႏွင့္ ဗန္ဒါသီး အတြက္ ေဆးခပ္ထားတဲ႔ ၀ိုင္တစ္ခြက္ထက္ခါးသည့္အရသာ ကို ကိုကိုမက္ဆီက ေနာက္တန္းၾကီးေပါၾကီးႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ တစ္ဆင့္ ကန္သြင္းလိုက္ျခင္းက ေအာ္ ဒါေၾကင့္လည္း ဒီေကာင့္ကို အေကာင္းဆံုးလို႔ေျပာတာပါလားဟု အက်ြႏုပ္သည္ တစ္ကိုယ္တည္း တီးတိုးေရရြတ္မိလိုက္သည္။။။ မက္ဆီရဲ႕ေအာင္ပြဲ မိုက္ပြဲေတြေတာင္မေနႏိုင္ ကန္ခ်က္က လန္ထြက္ေနတာပဲဟု ဆိုကာ မိုက္ေတြကိုကန္လိုက္သည္။ ေမွာင္၀င္ေျခေထာက္ေလ ဒီေလာက္ေတာ့ ရွိမွာေပါ့.....ဒါကိုမန္ယူက အလံျဖဴမျပပဲ ကံမကူလည္း ဒိုင္ကူမွာပဲ အထင္ႏွင့္ ဗလာစီယာ က မက္ဆီကို အတင္း၀င္တိုက္သည္ ...ရသြားပါတယ္ ...အ၀ါေရာင္အနမ္းေလးတစ္ပြင့္ သူ႔နာမည္ေလးနဲ႔ေပါ့.......ဒီလိုနဲ႔တစ္ခါျပန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ မေပးၾကဖို႔ ဘာကာနည္းျပစကား ေျမ၀ယ္မက်နားေထာင္တတ္တဲ႔ သူ႔တပည္႔ေလး David Villa က စပိန္ကိုယ္စားျပဴ ဘာကာဖလားတစ္ခုကြဟု ဆိုကာ မန္ယူရဲ႕ ဆယ္ျပားေစ႔ဂိုးေပါက္ထဲ ေ၀႔၀ဲကာ၀င္သြားသည္က ပြဲတစ္ခုလံုးအဆံုးသတ္ ပခံုးဖက္ပီးေအာင္ပြဲခံေနလိုက္ၾကတာ လယ္ျပင္မွာ ဆင္သြားသလို ထင္ရွားစြာ ျမင္ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ကၽြႏူပ္စိတ္ထဲ အေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္...အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေမ်ာက္ေသကို ၾကိဳးတုတ္ရိုက္သလိုျဖစ္ေနေတာ့ ကၽြနုပ္လည္းစိတ္မေကာင္းသည့္ ဓာတ္ခံရွိသျဖင့္ ကြန္ပ်ဴတာပိတ္ အိပ္စက္ရင္ျပင္ရေလေတာ့သည္...





ထိုကစားသည္႕ပြဲတြင္ မွတ္မွတ္ရရ မွတ္တမ္း၀င္သြားသူမ်ားမွာ





Lionel Messi---Man of the match 12ပြဲကစား 12ဂိုးသြင္း.





နာနီ--ေဘာလံုး 4 ခါထိလိုက္ရသည္



ခ်ာခ်ာပါတီ--ေဘာလံုး 4ခါထိ.2 ခါလူက်ြ႔ 1 ခါေဘးထြက္ 1ခါပ်က္



ေမ်ာက္နီ--တစ္ဂိုးသြင္း

ေဖ့ဘုတ္မွကူးယူသည္...

မန္ယူပရိသတ္မ်ား အက်ႏုပ္အားခ်စ္ခင္က်ေလကုန္.... :P

ကိုထြဋ္
၂၈.၀၅.၂၀၁၁

လတ္တေလာစိတ္ဆႏၵေလးမ်ား(တဂ္)

ေန႕လည္ကလဲ ပူလို႕အိပ္မရဘူး ။ အဲဒါနဲ႕ ညက်ေတာ့ မိုးရြာလို႕ ေစာေစာအိပ္တယ္။ေအးသြားတာပဲေလ။ အိပ္ေပ်ာ္တာနဲ႕ အိမ္မက္မက္ေတာ့တာပဲ ။ အံမယ္ က်ေနာ္ ေရာက္ေနတာက အိႏၵိယလို႕ေခၚရမလား။ အီဂ်စ္လို႕ေျပာရမလား။ ေဘးမွာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ မီးခြက္တစ္လံုးနဲ႕ ကုတင္ကလြဲလို႕ ဘာမွ မရွိဘူး။ မီးခြက္ကိုၾကည့္ေတာ့လဲ အာလာဒင္ကားထဲက မီးခြက္နဲ႕တူတယ္။ ဒါနဲ႕ ပြတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မီးခိုးေငြ႕ေတြ ထြက္လာပီး ဂ်င္းနီေပၚလာတယ္။( အဆိုေတာ္ ဂ်င္းနီျဖစ္သည္။ ဘီလူးမဟုတ္ အီကား စကားခ်ပ္)။ အဲဒါနဲ႕သူကက်ေနာ္ကို ေျဖေစခ်င္တဲ့ေမးခြန္းေတြရွိတယ္..အဲဒါေတြအားလံုးေျဖႏိုင္ရင္ လိုခ်င္တဲ့ဆုေပးမယ္တဲ့..

ကဲ ေျဖလေရာ့ဟယ္..

၁။ အစားခ်င္ဆံုးအစားအစာ - ဝက္သားနဲ႕မွ်စ္ခ်ဥ္ဟင္း စားခ်င္တယ္...

၂။ ေန႔တိုင္းစားျဖစ္တဲ႔အစားအစာ - ထမင္းနဲ႕ဟင္း

၃။ အလိုခ်င္ဆံုးေရေမႊး - မရွိ

၄။ သံုးျဖစ္ေနတဲ႔ေရေမႊး - မရွိ (ပံုမွန္ ကို ၾကာညုိနံေလးသင္းျပီးသား)

၅။ အလိုခ်င္ဆံုး ေမြးေန႔လက္ေဆာင္- မရွိပါ...

၆။ အလိုခ်င္ဆံုးဖုန္း - အိုင္ဖုန္း

၇။ သံုးျဖစ္ေနတဲ႔ဖုန္း - ႏိုကီယာ ဖုန္းအစုတ္ေလးပါ

၈။ အရူးသြပ္ဆံုးအရာ - ဂိမ္းေဆာ့ခ်င္း၊ ဘေလာ့လည္ျခင္း..

၉။ အနီးစပ္ဆံုးဂီတ - တိန္ တူနယ္ တဲနယ္ ေဗ်ာင္

၁၀။ အလိုခ်င္ဆံုးစာအုပ္ - စပိန္စကားေျပာနည္းစာအုပ္ (ရွိရင္ပို႕ေပးၾကပါ)

၁၁။ အခုဖတ္ျဖစ္ေနတဲ႔စာအုပ္ - ေရႊဥေဒါင္း-ေဇာ္ဟိတ္

၁၂။ အၾကားခ်င္ဆံုးစကား - ျမန္မာျပည္မွာ အလုပ္အကိုင္ေတြေပါျပီး ေအးခ်မ္းသာယာသြားပီ... (ေမွ်ာ္လင့္ရင္းရႈး)

၁၃။ အျဖစ္ခ်င္ဆံုးဆႏၵ - အမ်ားၾကီးပဲဗ်ာ.....

၁၄။ အလိုခ်င္ဆံုးဆု - မ်က္ႏွာျမင္ခ်စ္ခင္ပါေစ။ အသံၾကားသနားပါေစ

၁၅။ အသြားခ်င္ဆံုးေနရာ - ျမန္မာျပည္အႏွံ

၁၆။ သြားျဖစ္ေနတဲ႔ ေနရာေတြ - အိမ္ ၊ သင္တန္း ၊ အလုပ္ နဲ႕ ျမစ္ကမ္းေဘး

၁၇။ အၾကည့္ခ်င္ဆံုးရုပ္ရွင္ - P4 (Pentium 4 မဟုတ္ပါ) Pirates of Caribbean 4

၁၈။ အေျပာခ်င္ဆံုးစကား - မိမိကိုယ္သာကိုးကြယ္ရာ

၁၉။ အယံုၾကည္ဆံုးလူသား - အေဖ နဲ႕ မ

၂၀။ မယုံၾကည္ဆံုးအရာ - ကိုယ္ကိုကိုယ့္

၂၁။ အမုန္းဆံုးအရာ - ကိုယ္ခ်င္းမစာတာေတြကိုမုန္းတယ္.

၂၂။ အေသာက္ျဖစ္ဆံုး အေအး - ကိုကာကိုလာ

၂၃။ လတ္တေလာအထိေတြ႔ဆံုးအရာ - ကြန္ျပဳတာ နဲ႕ အင္တာနက္

၂၄။ မေကာင္းတဲ့ က်န္းမာေရး - အလြယ္တကူု အေအးမိတယ္..

၂၅။ အေကာင္းဆံုးအေဖာ္ - မ

၂၆။ လက္ရိွအၾကိဳက္ဆံုးသီခ်င္း - Just a Dream - Nelly

၂၇။ အေၾကာက္ဆံုးအလုပ္ - ကိုယ္က်င့္တရားပ်က္မွာ

၂၈။ တန္ဖိုးအထားဆံုးအရာ - စာရိတၱ

၂၉။ အေၾကာက္ဆံုး တိရစၦာန္ - ေျမြ (အေရခြံကအစေၾကာက္တယ္...အေကာင္ဆိုရင္ေတာ့ေျပာမေနနဲ႕ေတာ့)

၃၀။ ေတြ႔ျဖစ္ေနတဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြ - အြန္လိုင္းမွာ ဦးညိမ္းႏိုင္ ၊ ဦးလတ္ ၊ ဦးရဲထြန္းေဇာ္ ၊ ဦးမိုးယံ ၊ ဦးဘသားေခ်ာ နဲ႕ ဦးေမာင္မ်ိဴး....ကိုရာဇာလဲပါတယ္..

၃၁။ အျပင္သြားတုိင္းပါတဲ့ပစၥည္း - မပါမျဖစ္ေတြေပါ့ (အကၤ်ီ၊ေဘာင္းဘီ၊ဖိနပ္၊ဖုန္း နဲ႕ ပိုက္ဆံ)

၃၂။ သြားျဖစ္တဲ့ေနရာေတြ - သင္တန္း ၊ အိမ္ ၊ အလုပ္

၃၃။ စိတ္အညစ္ဆံုးအခ်ိန္ - တနဂၤေႏြ ေန႕မွာ မနက္ေစာေစာ ဖုန္းဝင္လာတဲ့အခ်ိန္( အဲဒီအခ်ိန္ အဂၤလိပ္လို ဗမာလို စကားလံုးလွလွ မ်ား သင္ၾကားေပးသည္... :P)

၃၄။ အေနခ်င္ဆံုးေနရာ - အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ အိပ္ရာထဲမွာ ျပန္ေနခ်င္တယ္..(အိပ္ေရးမဝလို႕ :P )

၃၅။ ၾကားလိုက္မိတဲ့ဟာသေလး တခု - မယ္မွ်စ္က ခန္႕ေခ်ာၾကီးတဲ့ (ကိုညိမ္းႏိုင္ေျပာတာ :) )

၃၆။ ေပးခ်င္တဲ႔သတင္းတခု - လစာရေတာ့မယ္..

၃၇။ အေပ်ာ္ဆံုးျဖစ္မယ့္အခ်ိန္ - လစာရတဲ့အခ်ိန္

ဂ်င္းနီေမးတဲ့ေမးခြန္းေတြေျဖပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့..သူမကဆုေပးရန္လက္အလွမ္းးးးးးးးး.....


ဒုန္း............ဝုန္း.................

အာ....ေၾကာင္ေတြ ေဆာ့ေနလို႕ လန္ႏိုးသြားပါသျဖင့္ဘာဆုမွမရလိုက္ပါ...

ကိုရာဇာ(ေက်းလက္သားေလး)က က်ေနာ္ကိုတက္ထားတာပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္....

ကိုထြဋ္
၂၆.၀၅.၂၀၁၁

မုန္းတယ္....

မုန္းတယ္...

လူေတြကို က်ေနာ္ မုန္းတယ္.......

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

က်ေနာ္နဲ႕ မိသားစုက ရြာမွာေနတယ္။ ရြာမွာေနေတာ့ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ရတာ သိပ္အဆင္မေျပဘူး။ တဝမ္းတခါးေတာ့ လွပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္က ပိုတိုးတက္ခ်င္တယ္။ ရြာမွာေနရင္ ေတာသား ဘဝနဲ႕ပဲျပီးမွာေလ။ ျမိဳ႕မွာကပိုလဲ ေခတ္မွိတယ္ သာလဲသာယာ တယ္လို႕ ၾကားဘူးတယ္။ မိန္းမ ကေတာ့ ရြာကေန ခြဲျပီးေတာ့ မသြားခ်င္ဘူး၊ ဒါေပမဲ့လဲ က်ေနာ္က သြားမယ္ဆိုေတာ့ လိုက္လာပါတယ္။ ခေလးႏွစ္ေယာက္လဲပါတာေပါ့။

အဲဒါနဲ႕ က်ေနာ္ တို႕ျမိဳ႕ကိုေရာက္လာက်တယ္။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕ေတြ႕ေတာ့ သူကကူညီတာနဲ႕ သူေဌးတစ္ေယာက္အိမ္မွာ ေနဖို႕ရတယ္။က်ေနာ္ေကာ က်ေနာ္ မိသားစုေကာေပါ့။ သူတို႕ေတြက က်ေနာ္ တို႕ေပၚ အရမ္းေကာင္းတယ္။ သူေဌးရဲ သားအၾကီးဆံုးလဲ ဆိုရင္ အျပင္ကျပန္လာတိုင္း က်ေနာ္တို႕ဖို႕ ဆိုျပီး မုန္႕ေတြ ဝယ္ဝယ္ လာေလ့ရွိတယ္။ သူေဌးကလဲ ခ်စ္ေတာ့ အလိုလိုက္က်တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတိုေတြ႕ ညေရာက္တိုင္း စုထိုင္ျပီး အဲဒီ အလုပ္ကို လုပ္က်ေတာ့တာပဲ.... သူေဌးကအစ သူ႕မိန္းမ ၊ ကေလး၊ ေတြကလဲ အဲဒီအရာကို စြဲစြဲျမဲျမဲလုပ္ၾကတယ္။ ၾကာေတာ့ က်ေနာ္တို႕ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့တာနဲ႕ ေနာက္တစ္ေနရာ ေျပာင္းဖို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္က်တယ္။

ဒီလိုနဲ႕က်ေနာ္တို႕ ေနာက္တစ္အိမ္မွာသြားေနတယ္။ အဲဒီအိမ္က မခ်မ္းသာေပမဲ့ စိတ္ေကာင္းရွိၾကတယ္။ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕မိသားစုကိုလည္းေကၽြးေမြးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ညေရာက္ရင္ သူေဌးမိသားစုလုပ္တဲ့ အလုပ္ကို သူတို႕လုပ္ၾကေသးတယ္။ အတူတူပဲ ေန႕စဥ္ရက္စက္ကိုလုပ္ၾကတာပါပဲ။က်ေနာ္တို႕မိသားစုလည္း သည္းညည္းခံပါေသးတယ္ ၊ ၾကာေတာ့မရေတာ့ဘူး၊ စိတ္ကုန္လာတာနဲ႕ပဲ ေနာက္တစ္အိမ္ထပ္ေျပာင္းဖ႕ို စဥ္းစာမိတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ က်ေနာ္ ေသခ်ာ စဥ္းစားရေတာ့မယ္။မိန္းမကလည္း အိမ္ေတြ ခဏခဏ မေျပာင္းခ်င္ေတာ့ဘူးလို႕ေျပာေနပီ။ အာာာာ ရျပီ ။

အဲဒီလူက နာမည္ၾကီးစာေရးဆရာ သူက သနားၾကင္နာတတ္တယ္လို႕လဲၾကားတယ္။ က်ေနာ္ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အတိုင္းပဲ သူက်ေနာ္တို႕ကိုေတြ႕ေတာ့ ၾကိဳဆိုပါတယ္။ စားစရာေတြ ေနစရာေတြလဲေပးတယ္။ အဲဒါနဲ႕က်ေနာ္ေနလာတာ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ သူလဲ ထူးမၿခားနားပဲ ညတိုင္း အထက္က လူေတြအတိုင္း တေသြ မတိမ္းလုပ္တယ္။

အခုေတာ့က်ေနာ္ရြာျပန္ျပီ။ မိန္းမကလဲ ေပ်ာ္ေနတယ္ အမ်ိဴးေတြနဲ႕ ေတြ႕ရေတာ့မွာမို႕။အမ်ိဳးေတြကလဲ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ၾကိဳဆိုပါတယ္။ဒါေပမဲ့ ရြာမွာလဲ အထက္ကလူေတြလို လုပ္တာပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္က် က်ေနာ္က အမ်ိဳးေတြ ဆီမွာသြားေနလိုက္တယ္ နားညီးသက္သာေအာင္ေပါ့

ဘာလုပ္ၾကတယ္လိုက ခင္ဗ်ားတို႕ထင္သလဲ။အဲဒါကဘာလဲ ဆိုေတာ့ ညညက်ရင္ ထိုင္ျပီး ညည္းတာပဲ တခါတေလက်ေတာ့ ေန႕လည္ပါမက်န္ ညည္းတာ။ စီးပြားေရးမေကာင္းဘူး ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္နဲ႕ ညည္းတာပဲ၊

ခင္ဗ်ားတို႕ စဥ္းစားၾကည့္ပါ ။ က်ေနာ္က ခို တစ္ေကာင္ပါ ။ က်ေနာ္ မိသားစုကလဲ ခို ေတြပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ တို႕ခိုေတြက မညည္းရဘဲ သူတို႕လူေတြကခ်ည္း ညည္းေနတယ္။ သူႈတို႕မွာ ဆိုရိုးစကားေတာင္ ရွိေသးတယ္။ “နင္တို႕ကလည္း ညည္းလိုက္တာ ခို က်ေနတာပဲ”တဲ့။ တကယ္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႕လူေတြကမွ က်ဳပ္တို႕ထက္ပို ညည္းတယ္။။။

အဲဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ လူေတြကိုမုန္းတယ္.....

မွတ္ထားဗ် ခင္ဗ်ားတို႕လူေတြက က်ဴပ္တို႕ထက္ပိုညည္းတယ္......

ကိုထြဋ္
၂၄.၀၅.၂၀၁၁

လြဲခ်က္ကယ္နာ ( အပိုင္း -၁)

အက်နုပ္သည္ ဘေလာ့မ်ား လိုက္လံဖတ္ရႈရင္း ကိုယ္တိုင္ဘေလာ့ဂါျဖစ္ခ်င္လာသျဖင့္ ဘေလာ့တခုအားဖြင့္၍ ဘေလာ့ဂင္းေနခဲ့ေလ၏၊ ထို႕သို႕ ဘေလာ့ဂင္းရင္း အခ်ိန္အနည္းငယ္ ၾကာျမင့္ေသာအခါ ဘေလာ့ဂါမ်ားႏွင့္ သိကၽြမ္းဝင္လာခဲ့ေလသည္။

ထိုအထဲမွ ဘေလာ့ဂါ တစ္ဦးသည္ အလြန္ေရးႏုိင္၏၊ တစ္ေန႕တြင္ တူးပို႕ (သၾကၤန္ မဟုတ္ပါ) မက ေရးနုိင္၏။ ေရးလိုက္သမွ်ကိုလည္း ႏႈတ္ခမ္းနီဆိုးရေသာ ေကာင္မေလးမ်ားသာမက ႏႈတ္ခမ္းေမႊးရိတ္ရႏႈတ္ရေသာ က်ႏုပ္တို႕ ပုရိသမ်ားပင္ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ကုန္၏။အလြမ္းဝတၳဳလည္း အေရးေကာင္းသူျဖစ္၏။ သူ၏ ဟစ္ေကာင္တာ(Hit counter)တြင္ တေန႕ကို လူအရာက္ ႏွစ္ရာေက်ာ္ ဖတ္၏ ။ဖဘတြင္လည္း အေယာက္တစ္ရာတြင္ ၈၀ မွာမိန္းကေလးပရိသတ္မ်ားျဖစ္ေလ၏။ အံၾသ ဖြယ္ပါတကား။အက်နုပ္သည္ ထိုလူအားခင္မင္ခ်င္စိတ္ျဖစ္ေပၚေသာ ေၾကာင့္ သမင္ေတာ့ တြင္အပ္၍ စကားစျမည္ေျပာဆိုေသာအခါ က်နုပ္နွင့္သူသည္ တႏုိင္ငံထဲတြင္ ေနထိုင္ၾကသည္ကိုေတြ႕ ရွိခဲ့ေလသည္။ ထိုမွတဆင့္ က်ႏုပ္တို႕ အျပင္တြင္ေတြ႕ဆံုက်ေလသည္။က်ေနာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္ကို မိတ္ဆက္ရလွ်င္


သူ၏နာမည္သည္ ရဲလတ္ ဟုေခၚ၏။ က်ေနာ္သည္ကား မင္းထြဋ္ခ ဟူ၍ျဖစ္သည္။သူသည္ အင္မတန္ ညုႏုေသာ စာမ်ားကို ေရးေသာ္လည္း ရည္းစားတေယာက္မွ်ပင္ အျပင္ေလာကတြင္ မထားဘူးေခ်။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ သူ၏ ရုပ္ရည္ေၾကာင့္ျဖစ္၏။ အနည္းငယ္ ပုံေဖာ္ျပရေသာ္ သူတြင္ ဘယ္လို ဆီလိမ္းလိမ္း ပံုမက်ေသာ တံျမက္စည္း သဖြယ္ ဆံေကသာရွိ၏ ။ မ်က္ႏွာမွာ မည္း၍ အဆီျပန္ကာ ဝက္ျခံရွိကာ ေဂၚလီလံုးကဲ့သို ျပဳးေသာမ်က္လံုး ေပါက္တူးရိုးႏွင့္တူေသာႏွာေခါင္း အတန္ငယ္ျပဲေသာ ပါးစပ္နွင့္ ဝဖိုင့္ေသာခႏၵာကိုယ္ရွိ၏။

က်ေနာမွာမူ အလြန္အမင္းမေခ်ာေစကာမူ ၾကည့္ေကာင္းေသာ ရုပ္ရည္ႏွင့္ ေတာင့္တင္းေသာခႏၵာကိုယ္ရွိ၏ ။ က်ေနာ္တို႕သည္ရုပ္ရည္ အလြန္ကြာျခားေသာ္လည္း အလြန္အမင္းခင္ၾကသည္။ ေရွးဘဝကေရစက္လားေတာ့မသိေပ။ထို႕ျပင္ ယခုေခတ္သည္ အြန္လိုင္းေခတ္ျဖစ္သည့္အားေလွ်ာ္စြာ သူတြင္ အြန္လိုင္းရည္းစားရွိသည္။ သို႕ေသာ္ၾကာၾကာမခံေခ် သူ၏ဓာတ္ပံုကို ေကာင္မေလးဆီ ပို႕ျပီးသည့္ေန႕မွစ၍ ေကာင္မေလးဘယ္ေတာ့မွ အြန္လိုင္းမလာေတာ့ေခ်။
သူသည္အဲလိုျဖစ္ေလ သူ၏စိတ္ကူးမ်ားထဲမွ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ားအားလံုးသည္ ဝတၳဳထဲတြင္ ဝင္ေရာက္ကာ ဇာတ္ေကာင္မ်ားမွာ အတိုင္းထက္အလြန္ျပီးျပည့္စံုၾကကုန္ေလ၏ ။ ဘေလာ့ေလာကတြင္ ေရးလိုက္သမွ်အလြမ္းဝတၳဳမ်ားမွာလည္း ဘေလာ့ပရိသတ္မ်ားၾကားတြင္ အလြန္ေရပန္းစား၏္။ စာဖတ္သူမ်ားကိုယ္တိုင္ သူ၏ဇာတ္ေကာင္ေနရာတြင္ ဝင္ေရာက္ခံစားသြားေစေလသည္။ စိတ္ကူးယဥ္တတ္ေသာ ေကာင္မေလးမ်ားမွာ စာေရးဆရာ ကိုယ္တိုင္မွာလည္း ဝတၳဳထဲမွ မင္းသားမ်ားကဲ့သို႕ပင္ ေခ်ာေမာ လွပမည္ဟုထင္ၾကကုန္ေလ၏။



ဆက္ရန္..............


ကိုထြဋ္
၁၅.၀၅.၂၀၁၁

Price Tag

Jessie J - price Tag


IT is not about the money..we just want to make the world dance....
Forget about the price Tag...

Lyrics က ဒီမွာပါ။

ကိုထြဋ္
၁၄.၀၅ ၂၀၁၁

လူမစြမ္း နတ္မ

တနဂၤေႏြေန႔ေလး ေနျမင့္ေအာင္အိပ္ရမလားမွတ္တယ္ ေစာေစာစီးစီးကုိ
ဖုန္းျမည္လာတယ္ေလ။ Silent လုပ္ျပီးမအိပ္မိေတာ့ ခု ဇိမ္ပ်က္ရျပီ။
နံပတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း တခါမွ မျမင္ဘူးဘူးျဖစ္ေနတယ္။
သန္း တာနဲ႔ေရာျပီး ဖုန္းျပန္ေျဖလိုက္တယ္...
“ဟားလို”
“ကုိဖိုးေက်ာ္လား ဗ်ာ”
“ဟုတ္ပါတယ္”
“က်ေနာ္က ေမာင္ရာဇာျပည့္စံုမင္းေသြးပါ”
ေအာင္မယ္ေလး…ရွည္းလ်ားေတာ္မူလို
က္တဲ့နာမည္
“ေအာ္…ေအး…ေျပာ ေမာင္မီးေသြး”
“မင္းေသြး ပါဗ်”
“ဟုတ္ပါျပီကြာ…ကိစၥကုိေျပာပါအံု

း”
“ရန္ကုန္ စမ္းေခ်ာင္းက ကုိသန္းထူး ကုိသိတယ္မလား”
“အင္း…သိတယ္၊ ဘာလဲ သူ ဆံုးျပီလား”
“အာ…မဟုတ္ပါဘူး၊ က်ေနာ္က သူညီဝမ္းကြဲလို႔ ေျပာမလို႔ ပါ”
“ေအာ္…ဒီလိုလား”
“ဟုတ္ပါတယ္၊ က်ေနာ္က အလုပ္လာရွာတာ၊ ကိုဖိုးေက်ာ္ဆီဆက္သြယ္ျပီး လိုအပ္တာ
အကူအညီေတာင္းဖို႔ မွာလိုက္လို႔”
ေအေပး သန္းထူး၊ ဒုကၡေပးဖို႔ေတာ့ သတိရရွာသား။ ရံုးပိတ္ရက္ေလးတရက္ေတာ့
မနားရဘဲ အလုပ္ရႈပ္အံုးေတာ့မယ္။
“အင္း…ဒါနဲ႔ မင္းက အခု ဘယ္မွာလဲ”
“စကၤာပူမွာ”
“ဘာကြ…ေဟ့ေကာင္ ေနာက္တာလား? ”
“မေနာက္ပါဘူး ခင္ဗ်၊ ကုိဖိုးေက်ာ္ေမးလို႔ ေျဖတာပါ”
“မင္း စကၤာပူမွာဆိုတာေတာ့ သိတာေပ့ါကြ၊ ဘယ္အပုိင္းမွာေနသလဲ လို႔ ေမးတာ”
ဘယ္လိုအူေၾကာင္ေၾကာင္ေကာင္နဲ႔ လာေတြ႔ေနတယ္မသိဘူး
“Wood land ဘက္လို႔ ဒီမွာအတူေနတဲ႔လူကေျပာတယ္”
“ငါက Dover မွာေနတာဆိုေတာ့ ဒီလိုလုပ္ကြာ၊ ေန႔လည္ ၁ နာရီေလာက္
ပင္နင္ဆူလာပလာဇာ မွာ ေတြ႔ၾကတာေပ့ါ၊ ပင္နင္ဆူလာ ကုိ သိတယ္မို႔လား၊
ဗမာေတြစုတဲ႔ေနရာေလ”
“ဟုတ္ကဲ႔…ဟုတ္ကဲ႔…က်ေနာ္က မေန႔ကမွေရာက္တာဆိုေတာ့
ေသခ်ာေတာ့မသိဘူး…ေမးစမ္းျပီးလာခဲ႔ပါမယ္”

                                           *    *    *    *    *
*    *    *    *    *
ေန႔လည္ပုိင္း ေရႊဝါေျမကဖီးမွာ ဂ်ာနယ္ဖတ္ရင္း တေယာက္ထဲထိုင္ေစာင့္ေနတုန္း
ဖုန္းျမည္လာတယ္၊
“အကို….က်ေနာ္ ျပည့္စံုမင္းေသြး ပါ”
“ေအး…မင္းအခု ဘယ္ေရာက္ေနျပီလဲ၊ ငါေစာင့္ေနတာ ၾကာျပီ”
“က်ေနာ္ ဗင္နီဇြဲလား ေရာက္ေနျပီ အကို”
ဟိုက္…ဒီေကာင္မနက္ကမွ စကၤာပူမွာ ရိွပါေသးတယ္၊ ခု ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္ျပီ
ေတာင္အေမရိကတိုက္ဘက္ ေရာက္သြားတာပါလိမ့္၊ ဟုတ္ေသးပါဘူး ဖုန္းနံပတ္ကလည္း
ဒီကဖုန္းနံပတ္ၾကီးပါဘဲ
“ေဟ့ေရာင္ မင္းငါ့ကုိေနာက္ေနျပန္တာလား၊ ေသခ်ာျပန္ေျပာစမ္း
မင္းအခုဘယ္မွာေရာက္ေနသလဲဆိုတာကုိ”
“မေနာက္ပါဘူးအကိုရာ…မနက္က အကိုေျပာတဲ႔ေနရာေလ…ဗင္နီဇြဲလားပလာဇာ ဆိုတာ”
“အာ…ပင္နင္ဆူလာ ပလာဇာပါကြာ…”
ေတာက္…..ဒီေကာင္နဲ႔ေတာ့ ၾကာရင္ငါ ရူးေတာ့မယ္
“ဟုတ္…ဟုတ္တယ္..အဲဒီဟာၾကီးေအာက္ေရာက္ေနျပီ…အကုိက ဘယ္မွာလဲ”
“မင္း သံုးလႊာကုိတက္ခဲ႔၊ ေရႊဝါေျမလဘက္ရည္ဆိုင္မွာ”
“ဟုတ္ကဲ႔ ကုိဖိုးေက်ာ္…”
           *    *    *    *    *    *    *    *    *    *
ခဏေနေတာ့…ေကာင္ေလးတေယာက္ ဆိုင္ထဲတန္းဝင္လာျပီး….
“အကုိက ကိုဖိုးေက်ာ္ လားဗ်ာ၊ က်ေနာ္က ျပည့္စံုမင္းေသြးပါ”
“ေအာ္…ဟုတ္တယ္၊ ဒီေလာက္လူေတြအမ်ားၾကီးၾကားထဲ ငါ့ကို ဖိုးေက်ာ္မွန္း
မင္းဘယ္လိုလုပ္သိလည္း”
“လြယ္ပါတယ္ အကုိရာ၊ ကုိသန္းထူးကေျပာဘူးတယ္ေလ၊
ကိုဖိုးေက်ာ္ရုပ္ကခန္႔ခန္႔ေခ်ာေခ်ာၾကီးတဲ႔…ခုျမင္တာနဲ႔ တန္းသိတာေပ့ါ”
ေအာင္မယ္…ဒီေကာင္ေလးမဆိုးဘူး၊ လူကသာအူလည္လည္နဲ႔၊ အမွန္ေတာ့ ေျပာတတ္သား။
“ဟီးဟီး…လဘက္ရည္ေသာက္ကြာ”
“ဟုတ္ ရတယ္အကို၊ က်ေနာ္ ဘာက စ လုပ္ရင္ေကာင္မလည္းဆိုတာ အၾကံေပးပါအံုး”
“ပထမဆံုးလုပ္ရမွာကေတာ့ မင္းရဲ႕ CV form ကုိ ေရးရလိမ့္မယ္”
“က်ေနာ္ ကုိယ္တိုင္စိတ္တိုင္းက် ရုိက္လာတာေတာ့ ရိွတယ္ အကို”
“ျပစမ္းပါ အံုး”
စာရြက္တစ္ရြက္ ထုတ္ေပးလို႔ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့….ေအာင္မေလးဗ်၊
ေကာင္းလိုက္တဲ႔ CV ၾကီး၊ အလုပ္ေတာ့ရအံုေတာ့မွာ…ၾကည့္ၾကပါအံုး….


          ကုိယ္ေရးရာဇဝင္

အမည္။                      ။ ရာဇာျပည့္စံုမင္းေသြး
အဖအမည္။                 ။ ဦးျပည့္စံု
အမိအမည္။                 ။ ေဒၚျမျမမင္း
မွတ္ပံုတင္။                  ။ ၉/မရမ(ႏိိုင္) 040477
ေမြးေန႔။                      ။ 25.02.1986
ပညာအရည္အခ်င္း။       ။ သခၤ်ာ
လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကံဳ။     ။ ၂ ႏွစ္
ဆက္သြယ္ရန္။             ။ +65 81729646

“မင္းဟာက ဒါဘဲလား”
“ဟုတ္တယ္ေလ…အဲေလာက္ဆိုရင္ မရဘူးလား”
“ဘယ္ရမွာလဲကြာ…ထားပါေတာ့ ငါ့ဟာငါ ျပင္လိုက္ပါမယ္၊ ဒါနဲ႔ ပညာအရည္အခ်င္း
သခၤ်ာဆိုတာက ဘာေျပာတာတုန္း”
“သခၤ်ာဘြဲ႕ေလ”
အင္း….ဒီဘြဲ႕နဲ႔ ဒီမွာဘယ္လိုမ်ားအလုပ္ရွာရပါ့…
“ေအာ္….ဒါဆို လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကံဳ ၂ ႏွစ္ဆိုတာကေရာ ဘာလုပ္ငန္းလည္းကြ”
“အဲဒါက အေဖ့ပြဲရံုမွာ လိုက္ျပီး စာရင္းမွတ္ခဲ႔တဲ႔ဟာ ကုိ ေရးထားတာပါ”
အင္း…အသံုးတည့္အံုးေတာ့မွာေပ့ါ….လုပ္လိုက္ဟ သန္းထူးေရ႕
ျဗမၼာၾကီးဦးေခါင္း ငါ့ဆီလႊဲလိုက္တာလား….
 “ေကာင္းပါ့ကြာ…ဒါေပမဲ႔ သခၤ်ာဘြဲတခုထဲနဲ႔ေတာ့ အလုပ္ရွာရတာ
မလြယ္ေလာက္ဘူးကြ၊ တျခား ေအာင္လက္မွတ္ေလး ဘာေလးမ်ားမရိွေတာ့ဘူးလား”
“ရိွတာေပ့ါ အကိုရာ၊ ၂ခုေတာင္”
ဝူး….ေတာ္ေသးတာေပ့ါ၊ ခုမွ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္တယ္။
“ျပစမ္းပါအံုးကြာ”
“ဒီမွာ…..”… …ဆိုျပီး ထုတ္ျပလာတဲ႔
ေအာင္လက္မွတ္၂ခုလည္းျမင္လိုက္ေရာ…က်ေနာ္လည္း ငုတ္တုတ္ေမ့ေရာဗ်ဳိ႕။
တခုက…ရပ္ကြက္အရံမီးသတ္ သင္တန္းဆင္းလက္မွတ္၊
ေနာက္တခုက…ဝိတ္မတဲ႔ သင္တန္းဆင္းလက္မွတ္ၾကီး။
ေအာင္ျမေလး….ဝိတ္မတဲ့အရံမီးသတ္ၾကီးကုိ က်ဳပ္ကဘယ္လိုလုပ္ အလုပ္ရွာေပးရမလဲဗ်။
..ကယ္ၾကပါအံုးအရပ္ကတို႔၊ သန္းထူးတို႔ အေဝးကေနက်ေနာ့္ ကုိသတ္ေနလို႔။
ဒါေၾကာင့္လည္း သူညီ ကုိယ္လံုးကုိယ္ထည္က အသက္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ၾကီးေနတာကုိး။
တခါျဖင့္ခက္ၾကျပီ။ တတ္ႏိုင္ဘူး ၾကည့္ေျပာၾကည့္လုပ္ရမွာဘဲ။
“အင္းေလ…ငါ  မင္းရဲ႕ CV form ကုိ အသစ္ျပန္ရိုက္ျပီး မင္း Email ထဲ
ပုိ႔လိုက္မယ္၊ Email လိပ္စာေပးခဲ႔ေလ။ ျပီးေတာ့ သတင္းစာေလးဘာေလးဝယ္
ျပီးသင့္ေတာ္ရာ ကုိယ္နဲ႔ကုိက္မယ္ထင္တာေလးေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေပ့ါကြာ၊ ငါလဲ
တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူရွာေပးမယ္ ဟုတ္ျပီလား”
“ဟုတ္ကဲ႔အကို…ခုလိုကူညီေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ကုိဖိုးေက်ာ္က
ရုပ္ေခ်ာယံုတင္မဟုတ္ဘူး သေဘာလည္းေကာင္းတာကုိး”
“အမ္မေလး ေတာ္ပါျပီကြာ၊ ရုပ္လည္းမေခ်ာခ်င္ေတာ့ ပါဘူး”
“ဟဲ ဟဲ…အကိုကလည္း ရွက္ေနျပန္ပါျပီ”
ေတနာေလး…ေျဗာင္ၾကီးလာဖားေနတာ…။

                                              *    *    *    *    *
 *    *    *    *    *
ဒီလိုနဲ႔ သတင္းစာထဲမွာေခၚတဲ႔ ေကာင္းႏိုးရာရာ
ရႏိုင္ေကာင္းတဲ႔အလုပ္ေတြရွာျပီး သူ႔ကုိေလွ်ာက္ခိုင္းလိုက္၊
နီးစပ္ရာသူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ေမးျမန္းစံုစမ္းလိုက္နဲ႔
အခ်ိန္ေတြတေရြ႕ေရြ႕ကုန္လာတယ္။ အမွန္က အလုပ္ကုိ ရွာမယ့္သာရွာေနရတာ
သိပ္အားရိွလွတာမဟုတ္ဘူးရယ္။ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလည္းေလ၊ သူ႔အရည္အေသြးနဲ႔
သူ႔ကံအေပၚမူတည္တာ၊ ခုတေလာ ကမၻာ့စီးပြားေရးပ်က္ကပ္ေၾကာင့္ စကၤာပူမွာလည္း
အလုပ္အကုိင္ေတြ ရွားပါးေနတာေလ။ အရင္ကအလုပ္ေပါတဲ့ Technician ေတြ၊
စာရင္းကုိင္ေတြေတာင္ အလုပ္ရဖို႔မလြယ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။
ဒီ မင္းေသြး ဆိုတဲ႔ေကာင္ကလည္း သူမ်ားႏိုင္ငံျခားဆိုလို႔သာ
လိုက္ႏိုင္ငံျခားတာ၊ တကယ္က မိဘေတြက လူခ်မ္းသာေတြတဲ့၊ တရက္က သန္းထူးနဲ႔
ဖုန္းေျပာျဖစ္လို႔သိရတာ။ ေကာင္းတာေပ့ါ၊ အလုပ္မရလို႔ Stay ကုန္ေတာ့လည္း
ျပန္ခိုင္းယံုရိွတာဘဲ၊ လာခဲ႔တဲ႔ကုန္က်စရိတ္ကုိ အားနာစရာမလိုေတာ့ဘူးေပ့ါ။
ဒီလိုေလး စဥ္းစားထားလို႔မွ ရက္သိပ္မၾကာဘူး ဒီေကာင့္ဆီက ဖုန္းဝင္လာတယ္… …
“ကိုဖိုးေက်ာ္…က်ေနာ္ အလုပ္ရျပီဗ်”
“ေဟ…ဘယ္မွာလဲ”
“ႏိုက္ကလပ္တခုမွာ”
“ေဟ…ဘာလုပ္ရမွာတဲ႔လဲ”
“ဘာမွမလုပ္ရဘူး…ကိုယ္ၾကပ္စြပ္က်ယ္ဝတ္ျပီး ေကာင္တာေရွ႕လက္ပုိက္ရပ္ေနယံုဘဲ”
“ေဟ…ဒါဆို လူဆိုးထိမ္းေပ့ါ”
“ဟုတ္မယ္ထင္တယ္…သူေဌးက က်ေနာ့္ဗလ ၾကည့္ျပီး သေဘာက်လို႔ ခန္႔လိုက္တာ”
“ေဟ…အလုပ္ခ်ိန္ကေရာ”
“ည ၈ နာရီကေန ေနာက္ေန႔မနက္ ၄နာရီထိ၊ တပတ္ ၂ ရက္နား”
“ေဟ…လစာကေရာ”
“လစာကေတာ့နည္းပါတယ္…2800 ထဲပါ”
“ေဟ… …ဂြီ”
[‘ေဟ’ က အံံ့ၾသတာ၊ ‘ဂြီ’ က အံ့ၾသလြန္းလို႔ တက္သြားတာ]

*    *    *    *    *    *    *    *    *    *
သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ….
ငါျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္ျပီ၊
အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႕ကုိ ေက်ာင္းျပန္အပ္ျပီး ဝိတ္မတဲ႔သင္တန္း တက္မလို႔…
ဘိုင့္…ဘိုင္

ေဖာ္ဝပ္ေမးကပါ...ရီရလို႕ရွယ္မိတာပါ...
ပံုကေတာ့ ဂူးဂဲကပါ..

ကိုထြဋ္

၀၅.၀၅.၂၀၁၁